Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018




ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *

Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί, προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Δοξάζομεν τόν Πανάγιον καί Πανοικτίρμονα Θεόν, διότι ἠξιώθημεν καί ἐφέτος νά φθάσωμεν εἰς τήν πανέορτον ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων, τήν ἑορτήν τῆς σαρκώσεως τοῦ προαιωνίου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ «δι᾿ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν». Διά τοῦ «ἀεί μυστηρίου» καί «μεγάλου θαύματος» τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, τό «μέγα τραῦμα», ὁ ἐν σκότει καί σκιᾷ καθήμενος ἄνθρωπος, καθίσταται «υἱός φωτός καί υἱός ἡμέρας» , ἀνοίγει δι᾿ αὐτόν ἡ εὐλογημένη ὁδός τῆς κατά χάριν θεώσεως. Ἐν τῷ θεανδρικῷ μυστηρίῳ τῆς Ἐκκλησίας καί διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων της, γεννᾶται καί μορφοῦται ὁ Χριστός εἰς τήν ψυχήν καί τήν ὕπαρξίν μας. «Ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος», θεολογεῖ ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, «ἐφάπαξ κατά σάρκα γεννηθείς, ἀεί γεννᾶται θέλων κατά πνεῦμα διά φιλανθρωπίαν τοῖς θέλουσι· καί γίνεται βρέφος, ἑαυτόν ἐν ἐκείνοις διαπλάττων ταῖς ἀρεταῖς καί τοσοῦτον φαινόμενος, ὅσον χωρεῖν ἐπίσταται τόν δεχόμενον» . Δέν εἶναι «Θεός - Ἰδέα», ὡς ὁ θεός τῶν φιλοσόφων, οὔτε Θεός κεκλεισμένος εἰς τήν ἀπόλυτον ὑπερβατικότητά του καί ἀπροσπέλαστος, ἀλλά εἶναι ὁ «Ἐμμανουήλ», ὁ «Θεός μεθ᾿ ἡμῶν» , εὑρίσκεται ἐγγύτερον εἰς ἡμᾶς, ἀπό ὅσον ἡμεῖς οἱ ἴδιοι εἰς τόν ἑαυτόν μας, εἶναι «καί ἡμῶν αὐτῶν συγγενέστερος» .
Ἡ πίστις εἰς τήν ἀπρόσιτον καί ἄσαρκον Θεότητα δέν μεταμορφώνει τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου, δέν αἴρει τήν πόλωσιν μεταξύ ὕλης καί πνεύματος, δέν γεφυρώνει τό χάσμα μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς. Ἡ Σάρκωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι ἡ φανέρωσις τῆς ἀληθείας περί Θεοῦ καί ἀνθρώπου, ἡ ὁποία σώζει τό ἀνθρώπινον γένος ἀπό τούς σκοτεινούς λαβυρίνθους, τόσον τοῦ ὑλισμοῦ καί τοῦ ἀνθρωπομονισμοῦ, ὅσον καί τοῦ ἱδεαλισμοῦ καί τοῦ δυϊσμοῦ. Ἡ καταδίκη τοῦ νεστοριανισμοῦ καί τοῦ μονοφυσιτισμοῦ ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας σηματοδοτεῖ τήν ἀπόρριψιν δύο καθολικωτέρων τάσεων τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, καί δή ἀφ᾽ ἑνός τῆς ἀπολυτοποιήσεως τοῦ ἀνθρωποκεντρισμοῦ καί ἀφ᾽ ἑτέρου τῆς ἐξιδανικεύσεως τῆς ἰδεαλιστικῆς ἐκδοχῆς τῆς ζωῆς καί τῆς ἀληθείας, παρεκκλίσεων ἰδιαιτέρως διαδεδομένων καί εἰς τήν ἐποχήν μας.
Ὁ σύγχρονος «νεστοριανισμός» ἐκφράζεται ὡς πνεῦμα ἐκκοσμικεύσεως, ὡς ἐπιστημονισμός καί ἀπόλυτος προτεραιότης τῆς χρηστικῆς γνώσεως, ὡς ἀπόλυτος ἰδιονομία τῆς οἰκονομίας, ὡς αὐτοσωτηρική ἀλαζονεία καί ἀθεΐα, ὡς ὁ «μή πολιτισμός» τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ καί τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, ὠς νομικισμός καί ἠθικισμός, ὡς «τέλος τῆς αἰδοῦς» καί ταύτισις τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης καί τῆς μετανοίας μέ τήν λεγομένην «ἠθικήν τῶν ἀδυνάτων», Ὁ «μονοφυσιτισμός» πάλιν ἐκπροσωπεῖται σήμερον ἀπό τάς τάσεις δαιμονοποιήσεως τοῦ σώματος καί τοῦ φυσικοῦ ἀνθρώπου, ἀπό τόν πουριτανισμόν καί τά σύνδρομα «καθαρότητος», τήν ἐσωστρεφῆ ἄκαρπον πνευματικότητα καί τούς ποικίλους μυστικισμούς, ἀπό τήν περιφρόνησιν τοῦ ὀρθοῦ λόγου, τῆς τέχνης καί τοῦ πολιτισμοῦ, ἀπό τήν ἄρνησιν τοῦ διαλόγου καί τήν ἀπόρριψιν τοῦ διαφορετικοῦ, μέ ἐπικίνδυνον ἐκφραστήν, ἐν ὀνόματι τῆς «μόνης καί ἀποκλειστικῆς ἀληθείας», τόν θρησκευτικόν φονταμενταλισμόν, ὁ ὁποῖος τρέφεται ἀπό ἀπολυτοποιήσεις καί ἀπορρίψεις καί τροφοδοτεῖ τήν βίαν καί τήν διάσπασιν. Εἶναι προφανές ὅτι, τόσον ἡ νεστοριανίζουσα ἀποθέωσις τοῦ κόσμου, ὅσον καί ἡ μονοφυσιτίζουσα δαιμονοποίησίς του, ἀφήνουν τόν κόσμον καί τήν ἱστορίαν, τόν πολιτισμόν καί τούς πολιτισμούς, ἐκτεθειμένους εἰς τάς δυνάμεις τοῦ «νῦν αἰῶνος», καί παγιώνουν τοιουτοτρόπως τήν αὐτονόμησιν καί τά ἀδιέξοδά των.
Ἡ χριστιανική πίστις εἶναι ἡ βεβαιότης τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης, ὁ ὁποῖος προσέλαβε φιλανθρώπως τήν ἡμετέραν φύσιν καί ἐχαρίσατο ἡμῖν πάλιν τό διά τῆς πτώσεως ἀπολεσθέν «καθ᾽ ὁμοίωσιν», ἱκανώσας ἡμᾶς εἰς τήν κατ᾽ ἀλήθειαν ζωήν ἐν τῷ Σώματι Αὐτοῦ, τῇ Ἐκκλησίᾳ. Σύνολος ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζει τό μυστήριον τῆς θεανθρωπότητος. Ὁ Θεάνθρωπος Σωτήρ ἀνέλαβεν «ἐκκλησίας σάρκα» καί ἔδειξε, «πρῶτος καί μόνος», «τόν ἀληθινόν ἄνθρωπον καί τέλειον καί τρόπων καί ζωῆς καί τῶν ἄλλων ἕνεκα πάντων» . Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ τόπος τῆς «κοινῆς σωτηρίας», τῆς «κοινῆς ἐλευθερίας» καί τῆς ἐλπίδος τῆς «κοινῆς βασιλείας», εἶναι ὁ τρόπος τῆς βιώσεως τῆς ἐλευθεροποιοῦ ἀληθείας, ὁ πυρήν τῆς ὁποίας εἶναι τό ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ. Ἡ ἀγάπη αὐτή ὐπερβαίνει τά ὅρια τῆς ἁπλῆς ἀνθρωπιστικῆς δράσεως, καθ᾽ ὅτι ἡ πηγή καί τό πρότυπον αὐτῆς εἶναι ἡ ὑπερβαίνουσα τόν ἀνθρώπινον λόγον θεία φιλανθρωπία. «Ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν, ὅτι τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἀπέσταλκεν ὁ Θεός εἰς τόν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι᾽ αὐτοῦ. Ἐν τούτῳ ἐστίν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τόν Θεόν, ἀλλ᾽ ὅτι αὐτός ἠγάπησεν ἡμᾶς ... Ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεός ἠγάπησεν ἡμᾶς, καί ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν» . Ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Θεός.
Αὐτή ἡ σωτηριώδης ἀλήθεια πρέπει νά ἐκφράζεται καί εἰς τόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον ἑορτάζομεν τό σεπτόν Γενέθλιον τοῦ ἐπισκεψαμένου ἡμᾶς ἐξ ὕψους Σωτῆρος ἡμῶν. Ἡ ἑορτή εἶναι πάντοτε «πλήρωμα χρόνου», καιρός αὐτογνωσίας, εὐχαριστίας διά τό μέγεθος τῆς θείας φιλανθρώπου ἀγάπης, μαρτυρία τῆς ἀληθείας τῆς θεανθρωπότητος καί τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας. Ὁ χριστοτερπής ἑορτασμός τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι μία πρᾶξις ἀντιστάσεως εἰς τήν ἐκκοσμίκευσιν, εἰς τόν ἀποχρωματισμόν τῆς ἑορτῆς καί τήν μετατροπήν της εἰς «Χριστούγεννα χωρίς Χριστόν» καί εἰς πανήγυριν τοῦ Ἔχειν, τοῦ καταναλωτισμοῦ καί τῆς ματαιοδοξίας, καί δή εἰς ἕνα κόσμον πλήρη κοινωνικῶν ἐντάσεων, ἀξιολογικῶν ἀνατροπῶν καί συγχύ-σεως, βίας καί ἀδικίας, ὅπου τό «παιδίον Ἰησοῦς» εὑρίσκεται καί πάλιν ἀντιμέτωπον μέ ἄτεγκτα συμφέροντα ποικιλωνύμων ἐξουσιῶν.
Τιμιώτατοι ἀδελφοί καί πεφιλημένα τέκνα,
Γενεά παρέρχεται καί γενεά ἔρχεται, καί αἱ ἐπερχόμεναι ἐξελίξεις εἶναι κατ᾿ ἄνθρωπον δυσκόλως προβλέψιμοι. Ἡ γνησία πίστις, ὅμως, δέν ἔχει διλήμματα. Ὁ Λόγος ἐγένετο σάρξ, ἡ «ἀλήθεια ἦλθε» καί «παρέδραμεν ἡ σκιά», μετέχομεν ἤδη τῆς Βασιλείας ἐν τῇ πορείᾳ πρός τήν τελείωσιν τοῦ ἔργου τῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας. Ἔχομεν ἀκλόνητον τήν βεβαιότητα, ὅτι τό μέλλον ἀνήκει εἰς τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» , ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι καί θά παραμένῃ τόπος ἁγιασμοῦ καί ἐνθέου βιοτῆς, ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, πρόγευσις τῆς δόξης τῆς Βασιλείας, ὅτι θά συνεχίσῃ «νά δίδῃ τήν εὐαγγελικήν μαρτυρίαν» καί «νά διανέμῃ ἐν τῇ οἰκουμένῃ τά δῶρα τοῦ Θεοῦ: τήν ἀγάπην Του, τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην, τήν καταλλαγήν, τήν δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν προσδοκίαν τῆς αἰωνιότητος» . Τό σύγχρονον ἰδεολόγημα περί «μεταχριστιανικῆς» ἐποχῆς εἶναι ἄτοπον. «Μετά Χριστόν», τά πάντα εἶναι, καί μένουν εἰς τόν αἰῶνα, «ἐν Χριστῷ».
Κλίνοντες εὐσεβοφρόνως τά γόνατα ἐνώπιον τοῦ Θείου Βρέφους τῆς Βηθλεέμ καί τῆς βρεφοκρατούσης Παναγίας Μητρός Αὐτοῦ, καί προσκυνοῦντες τόν ἐνανθρωπήσαντα «παντέλειον Θεόν», ἀπονέμομεν, ἐκ τοῦ ἀκοιμήτου Φαναρίου, τοῖς ἀνά τήν οἰκουμένην τέκνοις τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν ἐπί τῷ Ἁγίῳ Δωδεκαημέρῳ, εὐχόμενοι ὑγιεινόν, ἀγλαόκαρπον καί εὐφρόσυνον τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου. 

Χριστούγεννα ‚βιη’
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν


 + Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος,
Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης





ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΙΤΗΣ Κ.Κ. ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2018




ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ 
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΙΤΗΣ
ΚΑΙ ΕΞΑΡΧΟΣ ΝΟΤΙΟΥ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΙΕΡΩ ΚΛΗΡΩ ΚΑΙ ΤΩ ΕΥΣΕΒΕΙ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Καί πάλιν, ἠγαπημένε καί θεοτίμητε λαέ τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, «ὁ ἑορτασμός τοῦ θεϊκοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ», εὑρίσκει τόν ἄνθρωπον, ἀναφέρει εἰς τό Χριστουγεννιάτικον Μήνυμά Του, ἡ Κορυφή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ Πατριάρχης καί Πατήρ τοῦ Γένους καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὁ Α’, «μέσα εἰς ἕνα κόσμον ταραγμένον ἀπό ποικίλας ἀπειλάς καί ἡ ἀγωνία καί ὁ ἀγών τῆς Ἐκκλησίας διά τήν προστασίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δικαιοσύνης», εἶναι θέματα καί προβλήματα, τά ὁποῖα βασανίζουν καί ταλαιπωροῦν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο, διότι αἱ ἀνήκουσται βιαιότητες, οἱ ἐπικίνδυνοι ἀνταγωνισμοί, αἱ διακριτικαί κοινωνικαί ἀνισότητες καί τό ποδοπάτημα τῶν ἀναγκαίων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, δημιουργοῦν σύγχυσιν καί ἀταξίαν, χάος καί καταποντισμόν, δουλείαν καί ἀναξιοπρέπειαν.
Ὅλην αὐτήν τήν τραγικήν κατάστασιν, τήν ἀπάνθρωπον καί καταστρεπτικήν τῆς ἀνθρωπίνου ζωῆς, εἶναι ἀδύνατον νά ἀγνοήσῃ ἡ Ἐκκλησία: «Οὐδέν γάρ ὅσον ἄνθρωπος ἱερόν, ᾧ καί φύσεως ἐκοινώνησεν ὁ Θεός».
Εἶναι τρανή ἀλήθεια καί πίστις τῆς Ἐκκλησίας ὅτι τό ὑπερλόγον μυστήριον τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τῆς κατά Χάριν θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτει τήν ὑψίστην ἀλήθειαν περί τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ θείου προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
Τό «Χριστός γεννᾶται» ἀκούγεται εἰς ὁλόκληρον τόν κόσμον, εἰς Βορρᾶν καί Νότον, εἰς Ἀνατολήν καί Δύσιν, εἰς ἕνα κόσμον χωρίς νά βιώνῃ τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη». Τό «Χριστός γεννᾶται» ἠχεῖ καί ἀντηχεῖ καί διά τόν ἐκκοσμικευμένον κόσμον, δυστυχῶς, ὅμως, χωρίς ἐλπίδα καί γαλήνην, χωρίς πνοήν καί ζωήν.
Τό «Χριστός γεννᾶται» ὑποδέχονται καί ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν ζοῦν τήν ἐν Χριστῷ ζωήν, ὅμως, τό μήνυμα τοῦτο, διαχρονικόν καί σωτήριον, εἰς τήν οὐσίαν καί τήν δύναμιν, θά γίνῃ ἱλασμός τῶν ἀμαρτιῶν καί γέφυρα σωτηρίας πρός τήν Ἐδέμ, πρός τόν δρόμον τῆς Αἰωνιότητος καί τοῦ Οὐρανοῦ.
Καί στηριζόμενοι ἐπί τοῦ ἐνθέου τούτου ἤθους, τό ὁποῖον χαρίζει τήν ἐξ ὕψους ἐνίσχυσιν καί τόν φωτισμόν, τήν Χάριν καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ Μεγαλοδυνάμου καί Φιλανθρώπου Θεοῦ, χαιρετίζομεν, μέ ἀγάπην ἀνυπόκριτον καί τιμήν βαθεῖαν, τό θεοχαρίτατον ποίμνιον τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, τούς ἐν Ἰταλίᾳ καί Μελίτῃ Ὀρθοδόξους Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχας, τούς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς ἡμῶν καί πάντας τους Χριστιανούς, καθώς καί κάθε ἄνθρωπον ἀγαθῆς προτάσεως καί καλῆς θελήσεως, εὐχόμενοι ὅπως ὁ Ἄναρχος ἐν Χρόνῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς Θεός ἡμῶν χαρίζηται ὑμῖν ἔτη πολλά καί πανευφρόσυνα, ὑγιεινά καί εἰρηνικά, εὐλογημένα καί σωτήρια.
«Χριστός Γεννᾶται, δοξάσαται»!
«Εὐλογημένος παρά Κυρίου, εἰρηνικός καί ὄλβιος κατά πάντα ὁ Νέος Χρόνος 2019»!
Ἐν Βενετίᾳ τῇ 25ῃ Δεκεμβρίου 2018
† Ὁ Μητροπολίτης
Ὁ Ἰταλίας καί Μελίτης Γεννάδιος
















Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018



Ο ΔΙΠΛΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ 

ΤΟΥ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΥ Υ-6 "ΓΛΑΥΚΟΣ"

ΚΑΙ Η ΒΥΘΙΣΗ ΤΟΥ 

ΤΗΝ 4η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1942

ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΒΑΛΕΤΑΣ - ΜΑΛΤΑ 

ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΑ



Η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, την 28-10-40 βρήκε το Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ σε κατάσταση γενικής επισκευής.
Στα τέλη του Απριλίου 1941, με φόντο τη συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, και μέσα σε συνθήκες σύγχυσης και αναποφασιστικότητας, ο στόλος τελικά διαφεύγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και καταφθάνει στις 2 Μαΐου.
Ένα μήνα μετά, τον Ιούνιο του ’41 ο πλωτάρχης Β. Ασλάνογλου ονομάζεται κυβερνήτης του υποβρυχίου «Γλαύκος» (Y-6). Το σκάφος ήταν σε κακή κατάσταση: σε μια κατασκευαστική αστοχία στη μόνωση της δεξιάς μηχανής, η οποία το άφησε εκτός δράσης καθ’ όλη τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, ήρθε να προστεθεί υπέρβαση του ορίου ζωής - κάτι που ίσχυε όμως και για όλα τα άλλα ελληνικά υποβρύχια. Επιπροσθέτως, υπήρχε έλλειψη ανταλλακτικών, με συνέπεια μηχανικοί και πλήρωμα να καταφεύγουν στις γνωστές ελληνικές αυτοσχέδιες «πατέντες» για να καταστήσουν τα σκάφη αξιόπλοα.
Εν τέλει, τον Ιούλιο του 1941 καταφέρνουν να βγουν για την πρώτη πολεμική περιπολία, στην οποία ο «Γλαύκος» σημειώνει τις πρώτες επιτυχίες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού μετά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας με τους Γερμανούς. Στις 12-7-41 το Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ βύθισε δύο εχθρικά εμπορικά ιστιοφόρα στα Δωδεκάνησα.
«Υμάς, επιτελείον και πλήρωμα συγχαίρω και ευχαριστώ διά την καλήν αρχήν», διαβάζουμε σε τηλεγράφημα του υπουργού Ναυτικών υποναύαρχου Σακελλαρίου προς τον κυβερνήτη του «Γλαύκου». Όχι τόσο για τις επιτυχίες τις ίδιες, αλλά για την τόλμη και επιμονή του να παραμείνει στην περιοχή περιπολίας παρά τη βεβαιωμένη ύπαρξη υπέρτερων εχθρικών δυνάμεων, στον Βάσο Ασλάνογλου απονέμεται για δεύτερη φορά ο Πολεμικός Σταυρός Β΄ Τάξεως, και ο ίδιος, η διοίκηση Υποβρυχίων και ο ελληνικός στόλος εν γένει, αλλά και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση δέχονται τα συγχαρητήρια του ναυτικού διοικητή Ανατολικής Μεσογείου των συμμαχικών δυνάμεων, σερ Αντριου Κάνινγχαμ.
Λόγω βλαβών μετά την επιστροφή του ετέθη πάλι σε αναγκαστική επισκευή και εστάλη στη Μάλτα γη να επισκευασθεί από ειδικά συνεργεία υποστηρίξεως του Βρετανικού Στολίσκου Υ/Β της Μεσογείου.
Στις 5-11-41. απέπλευσε από την Αλεξάνδρεια με προορισμό την Μάλτα για επισκευή, με ενδιάμεση εκτέλεση περιπολίας, στο Δυτικό Κρητικό Πέλαγος, όπου έφθασε την νύκτα της 9-11-41. Στην περιπολία του αυτή βύθισε ένα ακόμα εχθρικό εμπορικό.
Η επισκευή στην Αγγλική βάση Υ/Β στη Βαλέτα της Μάλτας άρχισε αμέσως. Γινόταν όμως κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, γιατί την περίοδο εκείνη ο Ναύσταθμος καθώς αποτελούσε το ορμητήριο των συμμαχικών υποβρυχίων, που αντιπροσώπευαν τη σημαντικότερη απειλή για τον ανεφοδιασμό του Ρόμελ, η Μάλτα βρισκόταν υπό τους συνεχείς, ανελέητους αεροπορικούς βομβαρδισμούς των Γερμανών.
Κάθε προσπάθεια ανεφοδιασμού της Μάλτας από θάλασσα η από αέρα ήταν αδύνατη και η επισκευή άρχισε μαζί με το τέλος του ηρωικού Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ.
Στις 27-2-42 κατά την διάρκεια καταιγιστικής εχθρικής αεροπορικής επιδρομής στηνΒαλέτα έπεσαν νεκροί, ο Κυβερνήτης Πλωτάρχης Β. Ασλάνογλου και ο Ανθυποπλοίαρχος I Κωστάκος. ενώ έτρεχαν ακάλυπτοι από τα καταφύγια προς το Υ/Β για να παρέξουν βοήθεια. Οι σοροί τους ενταφιάστηκαν στο νεκροταφείο Φλώριανα της Μάλτας, παρουσία του Έλληνος προξένου Μάλτας και άλλων επισήμων. Επαναπατρίστηκαν με τιμές μετά την απελευθέρωση το 1946 και προς τιμήν του πεσόντος πλωτάρχη το Π.Ν. ονόμασε «ΑΡΣΛΑΝΟΓΛΟΥ» μια κανονιοφόρο που παρέλαβε από τις ΗΠΑ το 1947 και Κωστάκος μια πυραυλάκατο.

Πλωτάρχης Β. Ασλάνογλου

Τις δύσκολες εκείνες ώρες ανέλαβε Κυβερνήτης ο Ύπαρχος Υπο­πλοίαρχος Δ. Δανιόλος τραυματισμένος και αυτός από την αεροπορική επιδρομή.
Ο ερχομός του Απριλίου βρήκε την καταστροφή του Ναυστάθμου της Μάλτας να παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, και το Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ να τελειώνει τις απαραίτητες εργασίες για να αποπλεύσει. Και έφθασε η 4-4-42, η μοιραία ημέρα. Από το πρωί είχαν αρχίσει οι δοκιμές για τον προγραμματισμένο απόπλου από την κόλαση της Βαλέτας Στις 11.25 ξεκίνησε ο βομβαρδισμός από τα Γερμανικά Στούκας Πλήθος βομβών έπεσαν κοντά στο Υ/Β και του προξένησαν ζημιές στα θαλασσέρματα Στις 11.33 το δεύτερο κύμα του εχθρού ξανακτύπησε Αυτή τη φορά 3 βόμβες χτύπησαν το Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ σε καίρια σημεία Αυτό ήταν και το τέλος Μέσα σε δυο μόνο λεπτά το Υ/Β βυθιζόταν μέσα στην Βαλέτα.

Σε λίγο Εξαφανιζόταν και η γέφυρα του πλοίου όπου ακόμη ανέμιζε περήφανη η Ελληνική Σημαία διάτρητη από τα θραύσματα των οβίδων και σιωπηλός μάρτυρας της μικρής, αλλά γεμάτης ηρωισμό σταδιοδρομίας του Υ/Β. Στο πλήρωμα του ευτυχώς, δεν υπήρξαν θύματα γιατί διετάχθη­σαν κατά την πρώτη επιδρομή να αποσυρθούν στα καταφύγια.



ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ
ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940





\






Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ

Εθνικής Επετείου
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου
Του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου



10.00 π.μ. Θεία Λειτουργία

11.15 π.μ. Δοξολογία

11.30 π.μ. Εκφώνηση του Πανηγυρικού της Ημέρας εκ της Πρέσβεως της Ελλάδος κ. Χρυσούλας Καρυκοπούλου -Βλαβιανού

11.40 π.μ Απαγγελία Ποιημάτων εκ των Μαθητών


Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018


Η ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ
ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΠΑΦΗ
ΣΤΗ ΒΑΛΕΤΑ – ΜΑΛΤΑ 
Οδος Merchants Street 171.



Η επονομαζόμενη CASA ALBERGHETTI
πήρε το όνομα της από έναν Ιταλό Ιππότη που διέμενε εκεί πρίν.






ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΦΗΣ




To 1792 πάνω από την ενορία του Αγ. Αθανασίου στην  Θεσσαλονίκη γεννήθηκε ο μεγαλύτερος ευεργέτης, ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΠΑΠΑΦΗΣ γένους μητρός Δ. Αναστάση, ευτύχισε δε φροντισμένης ανατροφής & μόρφωσης αντίστοιχης της λαμπρής από τότε ευφυΐας του.

Στα δεκαέξι του κιόλας από την Κωνσταντινούπολη στη Σμύρνη έγινε μύστης του εμπορίου & των μυστικών του από τον πατέρα του Νικόλαο. Το 1810 ο Παπάφης έμεινε δίχως σύμβουλο, οδηγό & μέντορα. Ο θάνατος του πατρός του ήταν γι αυτόν μέγα κτύπημα που έμελλε να τον σημαδεύσει στην υπόλοιπη ζωή του. Την θέση του πατέρα, Θείου & μέντορα αναπλήρωσε σε μέγιστο βαθμό, ο Ιωάννης Δ. Αναστάσης, αδελφός της μητρός του, καλώντας τον άμεσα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου διέμενε & εμπορεύετο. Ο Παπάφης ήταν νέος με ιδιοφυή οικονομική σκέψη & οξυδέρκεια. Σε συνάρτηση με την εκπαίδευση & την εμπιστοσύνη που ενέπνεε ήταν αρετές που έκαναν τον Θείο του να κρίνει πως ήταν ικανός για να τον ορίσει εκπρόσωπό του στις επιχειρήσεις που ήθελε να επεκτείνει στο νησί της Μάλτας, όπου έμελλε να γίνει η δεύτερη πατρίδα του Ιωάννη Παπάφη. Εκεί άφησε & τη τελευταία του πνοή σε βαθιά γεράματα το 1886. Το 1822 εξ ονόματος του Βασιλέως της Αγγλίας Γεωργίου διορίζεται δημόσιος μεσίτης Μάλτας & εξαρτήσεων .

 Το Παπάφειο στη Θεσσαλονίκη


   Από μια θέση κυρίαρχη και σαν τέτοια με κύρος, αναλαμβάνει & την τροφοδοσία του Αγγλικού Στόλου. Γνωρίζεται με εξέχουσες προσωπικότητες μέσα σε αυτές, ο Ιωάννης Καποδίστριας & ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Οι χρηματομεσιτικές του θέσεις & απόψεις ήταν καταλυτικές & επηρέασαν την Μάλτα & το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 1836. Ήταν τότε που η πολύ σοβαρή ασθένειά του τον απομόνωσε στην κατοικία του στο Ραμπάτ & δεν μπόρεσε να ηγηθεί του Αγγλο-γαλλικού Στόλου που αυτός χρηματοδότησε για να έρθει σαν απελευθερωτής στην τότε Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Στην μακρά διάρκεια της ανάρρωσης του, μελέτησε, συνέγραψε & δημοσίευσε άρθρα για την οικονομία παρακολουθώντας με οξυδέρκεια της διακυμάνσεις των χρηματιστηριακών αποδόσεων & δεικτών σαν σύγχρονος μεγιστάνας χρηματιστής.


   Το Παπάφειο στη Θεσσαλονίκη

Διείσδυσε εκεί που τον οδήγησε το αλάθητο ένστικτό του, επενδύοντας σε Χρηματιστηριακές Εταιρείες, Τράπεζες & Χρεόγραφα Επιχειρήσεων. Η πείρα στο πεδίο των οικονομικών μεγεθών, η βαθιά γνώση του χρήματος & της κίνησής του, ήταν οι πυλώνες & θεμέλιες βάσεις που τον έκαναν να αποκτήσει το μεγαλύτερο μέρος της τεράστιας περιουσίας του. Ο θάνατος όμως του Πατέρα του τον είχε σημαδεύσει για πάντα. Έχοντας ζήσει την ορφάνια στα εφηβικά του χρόνια & την εικόνα της εξαθλίωσης & της σκλαβιάς στην Πατρίδα του, ένοιωθε την ψυχή του να γεμίζει πόνο & την καρδιά του να πάλλει στον ήχο της προσφοράς & της ελευθερίας, της αγάπης & της αλληλεγγύης προς της δύο Πατρίδες του, την Ελλάδα & την Μάλτα. Από τα πρώτα του κληροδοτήματα ήταν η ανέγερση οικοτροφείο στην Μελίτη & η προσφορά 10.000 λιρών στους φτωχούς νέους της Μελίτης. Στον απελευθερωτικό αγώνα, εκτός από την αποστολή του Αγγλογαλλικού Στόλου, βοηθά στα πρώτα του βήματα το νεοσύστατο κράτος της Ελλάδος να σταθεί στα πόδια του, δίνοντας 4.000 Ισπανικά δίστηλα στον Καποδιστρία & άλλες πολλές χιλιάδες χρυσές ανωνύμως, για να τα χρησιμοποιήσει εις έργον “Θεαρεστον” όπως έγραφε.

    Το Παπάφειο στη Θεσσαλονίκη


Για να στηρίξει την καταρρακωμένη διάτρητη οικονομία, έγινε ένας εκ των βασικών ιδρυτικών & ισχυρότερων χρηματιστηριακών μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος. Το 1859 το Πανεπιστήμιο Αθηνών του απονέμη μετάλλιο υψίστης Εθνικής ευγνωμοσύνης για την μεγάλη συμβολή στην ανέγερσή του. Με την διαθήκη του το 1879 κληροδότησε 10.000 χρυσές λίρες στο Ορφανοτροφείο Χατζηκώνστα στην Αθήνα. 100.000 χρυσά φράγκα, στα εκπαιδευτήρια Θες/ νίκης. 15.000 χρυσά φράγκα, στο Ορφανοτροφείο Ελένης Τζανή στον Πειραιά. Ανταποκρινόμενος στην έκληση του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ!, έστειλε άμεσα 1.000 χρυσά φράγκα για την ίδρυση Γηροκομείου, επαναλαμβάνοντας αυτές τις αποστολές σε τακτά διαστήματα & για διάφορες ανάγκες όπου η Πατρίδα είχε ανάγκη με μεγάλα ποσά τα οποία έστελνε ανώνυμα μέσω τραπέζης των Παρισίων δείχνοντας την τεράστια ανωτερότητα της ταπεινότητάς του. Έτσι η εφορεία των Ελληνικών σχολείων και Νοσοκομείων της τότε Τουρκοκρατούμενης Θες/νίκης έστειλε κάποτε ευχαριστήρια επιστολή στη Γαλλική Τράπεζα “Mortingaer”, που σαν τελικό αποδέκτη είχε “προς τον ανώνυμο Ευεργέτη των εκπαιδευτικών & φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων της Ελληνικής κοινότητας Θες/νίκης”. Ο ανώνυμος δωρητής έγινε γνωστός μετά θάνατον από στοιχεία της διαθήκης του και ταύτιση της με άλλα ιστορικά ντοκουμέντα.

Η προτομή του Ι.ΠΑΠΑΦΗ στη Φλωριάνα


 ΠΑΠΑΦΗΣ :  “Θέλω ίνα το ασύλον ονομασθεί «Μελιτεύς» άνευ ετέρου διακριτικού σημείου η προσθήκης”, Έγραφε στην διαθήκη για το Παπάφειο. Ο Παπάφης έδινε το όνομα «Μελιτεύς» (Μελίτη), για να τιμήσει την χώρα όπου έζησε & διέπρεψε. Η ευγνωμοσύνη όμως του λαού της Θεσσαλονίκης προς τον Μεγάλο Ευεργέτη, ονόμασε το έργο του “ΠΑΠΑΦΕΙΟ”. Το Παπάφειο Ορφανοτροφείο «Μελιτεύς», κτίστηκε όπως ακριβώς η διαθήκη του Ι. Παπάφη όριζε. Ο αρχικός του προϋπολογισμός υπερέβη τα 40.000 χρυσά φράγκα, ενώ 100.000 χρυσές λίρες αποταμιεύτηκαν στην ως άνω Γαλλική Τράπεζα για να συντηρείται το Ορφανοτροφείο & οι Τρόφιμοί του, από τους τόκους & μόνο στο διηνεκές. Η ανέγερσή του, άρχισε το 1894 & τελείωσε το 1903, σε ένα οικόπεδο 53.880 τ.μ. , αγορασμένου το 1892 από τον Τούρκο κτηματία Hamdi Bey, η δε συναλλαγή κόστισε 1.698 χρυσές λίρες με τον Ξενοφών Παιονίδη αρχιτέκτονα. Ποσά τεράστια για την εποχή εκείνη με ασύλληπτα μεγέθη.


 Ο τάφος του Ι.ΠΑΠΑΦΗ στη Μάλτα




Ευχαριστώ Θερμά τον κύριο G. P. για τη βοήθεια του και τις πληροφορίες στην αναζήτησή μου για την Ιστορία του Ελληνισμού της Μάλτας

Σάββατο 7 Ιουλίου 2018


ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ
ΤΗΣ Α.Θ.Π. ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΜΟΜΑΙΟΥ



Την 11η Ιουνίου ε.ε. ο Ιερετικώς Προϊστάμενος της Ενορίας και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «The Greek Orthodox Church of Malta», κ. Γεωργίος Σιώτκας-Σκληβανιώτης, κ. Γεώργιος Ρουβέλας και κ. Πάρις-Θεόδωρος Καραγιαννίδης μετέβεισαν εις την Κωνσταντινούπολη προκειμένου να ευχηθούν στην Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο επί τη ευκαιρία των ονομαστηρίων του, και να λάβουν την ευλογία του μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους.

Η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε τη χαρά του και συνεχάρη αυτούς.
Στη συνέχεια απέστειλε ευχαριστηρίους ευχάς.



Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στον Οικουμενικό Πατριάρχη, μελών του Δ.Σ. του Ιδρύματος της Ελληνορθοδόξου Ενορίας της Μάλτας από την Ίδρυσή της, 1816.












Τρίτη 10 Απριλίου 2018


Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
Βαλέτα -Μάλτα

Ιανουάριος 2018
3 μήνες αργότερα 
Μάρτιος 2018

Με τη χάρη του Θεού, την ευλογία του 
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Γενναδίου 
και την ευγενική συνδρομή αγαπητών αδελφών και 
φίλων από την Ελλάδα προχωράμε σιγά σιγά στην ανασυγκρότηση της Ενορίας μας και την ανακαίνιση του Ιερού Ναού μας.


Ευχαριστούμε
για την αγάπη, την πολύτιμη βοήθεια τους
και την στήριξη στην προσπάθεια μας αυτή:

τον
Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο κ. Εμμανουήλ Καροφυλλάκη Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Κερατσινίου της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας.

τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Βαρθολομαίο Καθηγούμενο 
και τους Αδελφούς της Ιεράς Μονής
Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη Ηρακλείου – Κρήτης.

τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Νεκτάριο Καθηγούμενο 
και τους Αδελφούς της Ιεράς Μονής Παναγίας Σπηλιάς
Αργιθέας - Καρδίτσης.

τον Αιδεσιμότατο Πρεσβύτερο κ. Αντώνιο Μανιά
Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου 
της Ιεράς Μητροπόλεως Σύμης και την Πρεσβυτέρα αυτού Ελένη.

τους Αδελφούς Δελή

τον κ. Κορυφίδη Ιωάννη

 την ευγενεστάτη κ. Γεωργία Τσερκέζη και φίλους από την Αλεξανδρούπολη

τον Αγιογράφο κ. Αλεβυζάκη Μιχαήλ
για την άδεια αναπαραγωγής του έργου του, της Πλατυτέρας


τους αδελφούς μας Σέρβους εκ Μάλτας

Uros Mrdak 
Darko Djordjević Duborezac

Milutin Dotlic


καθώς και όλους εκείνους τους Έλληνες εκ Μάλτας 
όσοι με πολύ αγάπη βοήθησαν και βοηθούν στο έργο αυτό.




ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
ΒΑΛΕΤΑ - ΜΑΛΤΑ






ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 
ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ










Σάββατο 7 Απριλίου 2018

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος

της Ελληνορθοδόξου Εκκλησίας της Μάλτας

εύχεται το Φώς της Αναστάσεως να φωτίζει τις καρδιές μας και ο αναστάς Χριστός να χαρίζει υγεία και δύναμη.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Σε όλον τον κόσμο. 
Σε όλους τους Έλληνες της Μάλτας. 
Σε όλους τους Έλληνες της διασποράς.
Χρόνια Πολλά στην αγαπημένη μας Πατρίδα.
Στις Οικογένειες και τους Φίλους μας.